Fotokring Geleen 80 jaar. “De kick van de klik”

Fotokring Geleen bestaat 80 jaar. Al sinds 1932 klikken de camera’s en kicken de leden. Een tachtig jaar oude fotoclub. Dat is uniek in Limburg en een redelijke zeldzaamheid in Nederland. Hoe wordt je als fotoclub nu 80 jaar. Dat werkt eigenlijk net als bij mensen. Je moet een keer het levenslicht zien en daarna gewoon niet meer het loodje leggen. Maar dat loodje werd een aantal keren wel bijna gelegd. Echter daarover later meer.

Fotokring Geleen werd opgericht op 4 november 1932, een periode waarin duidelijk werd dat de jaren van het landelijke boerenleven in Geleen nooit meer terug zouden komen. De mijn Maurits draaide volop en de Staatsmijnen waren inmiddels begonnen met het produceren van kunstmest op grondgebied in de richting van de Graetheide. En dat trok veel nieuwe bewoners. Met deze toename van industriële activiteit groeide Geleen dan ook uit tot een stad. Uit alle delen van het land en ook de rest van Europa kwamen mensen naar Geleen en werden daar geabsorbeerd in de bestaande omgeving. In Sittard was men veel afwachtender en daar keek men deze nieuwe kat nog even uit de boom.

In hetzelfde jaar waarin in Geleen Fotoclub “De Amateur”, dat is de oorspronkelijke naam van Fotokring Geleen, werd opgericht ontstonden ook in de andere mijncentra als Kerkrade en Brunssum fotoclubs. Mogelijk was deze synchroniteit het gevolg van de promotionele activiteiten van Mr. E. Franquinet, een persoon met veel interesses en een verwoede amateur-fotograaf uit Gulpen die actief reclame maakte voor zijn de fotografie hobby. Zo was hij in 1933 ook te gast bij een fotoclub in Maastricht, “Phos”genaamd.
Als in 1934 in Kerkrade een landelijke foto expositie wordt georganiseerd reageert Franquinet met groot enthousiasme via een artikel in het fotoblad Focus waarbij hij signaleert:

"Bij vergelijking met het boven-Moerdijkse materiaal, viel den aandachtigen toeschouwer het verschil in rasgeaardheid sterk op; het zuidelijker, beweeglijker, drukker karakter van den Limburger uit zich in de fotografie evenzeer als op andere terreinen des levens. In het algemeen bestaat hier minder geneigdheid tot het stilleven of tot het kleine landschapdetail, meer streven naar actie in de foto, gestoffeerde landschappen, dramatische luchten."

Al in 1935 wordt de Geleense fotoclub lid van de landelijke fotobond, de BNAFV. Uit dat jaar dateert ook een filmpje van een fototocht. We zien op zijn zondags geklede heren, keurig in lange jas met hoed, maar wel op de fiets met elkaar op pad gaan.
De jeugd is niet vies van een dolletje maar de overige leden laten hen begaan. Echter al met al een keurig gezelschap. Dat is de Fotokring ook altijd wel gebleven. Maar toch ook een select gezelschap want er zijn ook fotografen in Geleen actief, die nooit lid worden van de club. Hiertoe behoort o.a. Max Oset, een mijn-immigrant die zijn eigen weg zoekt maar wel contact had met Fotokringleden.

Fotoclub De Amateur telt in het begin circa 10 leden en komt aanvankelijk bijeen op de zolder van de heer Rademakers die aan Rijksweg in Geleen een inlijstatelier heeft. Vervolgens is de club gehuisvest bij de heer Delahaye in Geleen, weer bij de heer Rademakers, bij de heer Cleuren in Beek en in hotel Neerlandia. Zowel de heer Delahaye als de heer Cleuren zijn beroepsmatig fotograaf. Daarnaast hebben zij een nering in fotografische benodigdheden. De Geleense fotozaak Delahaye bestaat nog steeds. De heer Cleuren opereert in het aanpalende Beek onder de naam "Fotografisch atelier en fotohandel: St. Gerardus". Voor chemicaliën kan men ook terecht bij apotheek Pijls in de Annastraat.

In de oorlogsjaren gingen de activiteiten van “De Amateur” op een laag pitje, omdat men niet aan de verplichting gehoor wilde geven om zich bij de Kultuurkamer aan te sluiten. De leden kwamen weliswaar informeel bij elkaar thuis, in de inmiddels verdwenen woonwijk Kerensheide waar veel leden woonden, maar men verdwijnt uit de analen van de Fotobond. De principes staan voorop. Dan maar even geen lid van de bond. Na de oorlog wordt het lidmaatschap echter direct weer hersteld en is de club steeds actiever. Vooral de heren Mettau, die rond 1950 ook zitting heeft in het landelijk Fotobond bestuur, en de, door Theo Vromans als zodanig omschreven, “Humanist-voorzitter” Luyendijk, beiden werkzaam bij de Staatsmijnen, zetten de club weer op de rails. Maar bijna lag het loodje er weer.

Foto: De opening van de 1e expositie na de oorlog (ca 1950) Rechts vooraan burgemeester Daemen van Geleen. Links naast hem voorzitter Mettau

Er treedt begin jaren vijftig steeds meer verwevenheid op met de Staatsmijnen en vanaf 1952 komt men bijeen in het, nu al lang verdwenen, beambtencasino in Geleen. Dit houdt in dat voor leden die hun brood niet bij de Mijn verdienen, zoals de middenstanders Eussen (die een meubelzaak heeft) en Harry Canisius van de lokale fotozaak dispensatie moet worden gevraagd om het Casino op de clubavonden te mogen betreden.

Sommige leden zijn in de jaren vijftig erg actief en tonen volop ambitie. Professional Harry Canisius is al in 1954 bekroond met de titel AFIAP, een internationaal erkent meesterschap. Theo Vromans, weliswaar formeel amateur, volgt hem in 1957. Daarnaast is Vromans ook in de breedte actief als voorzitter van de Fotokring en schrijver van artikelen in het blad Focus en werkt hij mee aan diverse boeken. Hij is het die de fotoclub zijn huidige naam geeft, waarschijnlijk ingegeven door het feit dat de club landelijke bekendheid geniet en er ook in Eindhoven een fotoclub is met dezelfde naam. Wellicht heeft men nu de Geleense fotoclub meer naar buiten treedt en landelijk naam maakt verwarring willen voorkomen. Overigens verandert de fotoclub uit Eindhoven begin jaren zestig ook zijn naam in Fotokring Eindhoven omdat men meende dat het woord amateur steeds meer de betekenis kreeg van “beginner” of zelfs “prutser”.

Foto: Een kenmerkende tijdloze foto van Theo Vromans die terecht het gezicht werd van de jubileum-tentoonstelling van de Fotokring in 2012 in Museum Het Domein.

Theo Vromans is 20 jaar lang een bepalend gezicht binnen de Fotokring Geleen en het is volkomen terecht dat zijn foto het symbool is geworden van de expositie ter gelegenheid van het 80 jarige bestaan in Museum Het Domein.

In de herfst van 1954 is de club zeer succesvol in de Adriaan Boer Bekerwedstrijd van dat jaar. De collectie van Geleen bestond uit foto's van de heren Bos, Canisius, van Dokkum, Vromans en Zwaard en men eindigt samen met gerenommeerde clubs uit Amsterdam (N.A.F.V., die al 3x winnaar was) en Rotterdam (A.F.C. De Maasstad, al 4x winnaar) op een gedeelde 1ste plaats. De jury kon geen definitieve keuze maken en de redactie van Focus onder aanvoering van Dick Boer besloot daarom drie kleinere bekers beschikbaar te stellen. Vervolgens lezen wij in Focus: "een apart compliment moet gebracht worden aan de fotoclub te Geleen, die als kleine club tegenover de grote stadsclubs een uitnemend figuur heeft gemaakt".

De jaren vijftig kunnen als een bloeiperiode voor Fotokring Geleen beschouwd worden met als hoogtepunt het 25 jarige jubileum in 1957. Het gaat de club goed en het ledental neemt gestaag toe.
Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum houdt de Fotokring Geleen van 22 t/m 29 september 1957 een nationale en internationale foto- en dia-tentoonstelling in de Hanenhof in Geleen. Zowel Nederlandse amateur- als vakfotografen kunnen foto's insturen. Daarnaast zijn 5 fotoclubs uitgenodigd uit de landen Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Italië en de Verenigde Staten die evenals Geleen komen uit belangrijke industriecentra. Een jury bestaande uit de heren: Dick boer, Hellferich, Dr. W. Kruyt, G. la Riviere en G.A.W. Wagenaar, zal het werk beoordelen en de tentoonstelling samenstellen.

Foto: Een impressie van de jubileum tentoonstelling van de Fotokring Geleen in 1957 in de oude Hanenhof.

De tentoonstelling wordt op vrijdag 22 september geopend door G. Wagenaar, op dat moment voorzitter van de BNAFV, in het bijzijn van vele autoriteiten en genodigden, waaronder de burgemeester van Geleen Mr. Dr. J van Banning en vertegenwoordigers van de Staatsmijnen. De tentoonstelling is gesplitst in een nationale en een internationale afdeling. Voor de nationale tentoonstelling zijn 112 foto's en 33 kleurendia's geaccepteerd. De internationale afdeling bestaat uiteindelijk uit werk van 19 clubs die 95 foto's en 40 dia's bijeen brachten. De expositie trekt veel belangstelling en is een groot succes. Op 24 en 26 september zijn er tevens nog een tweetal projectieavonden. De eerste wordt verzorgd door Ir. M Duprée van de firma Odin die een dialezing geeft onder de titel: 'Zwerftocht door fotoland'. De tweede is een 'Trilogie in Farben' van de jonge Duitse amateur-fotograaf Hermann Weisweiler uit Aken.

Maar deze tijd is ook de aanloop naar de roerige jaren zestig. Na de jubileumexpositie in 1957 treedt er wederom een crisis op, die ertoe leidt dat de Fotokring nieuwe statuten krijgt en enige jaren onder leiding komt te staan van de DSM managers Veerkamp en Soeterbroek. Beiden zijn geen grote fotografen en slechts kortstondig lid van de club maar zij loodsen de Fotokring de jaren zestig binnen. Het nieuwe bestuur stelt op de volgende algemene ledenvergadering in januari 1959 voor het verenigingsjaar in het vervolg op 1 september te laten ingaan en men wil een commissie statuten laten opstellen. De vergadering gaat akkoord en daarom is er in september 1959 wederom een jaarvergadering. Tijdens deze vergadering wordt Cor Luyendijk tot erelid benoemd. Luyendijk gaat de Fotokring verlaten omdat hij na zijn pensionering in Eindhoven gaat wonen. Cor Luyendijk overlijdt in juni 1970. Ko Hessels herdacht hem als volgt:
"Hij was een zeer actief lid en al is hij nooit een groot amateur-fotograaf geworden, als mens was hij groot, zeer groot. Hij legde het fundament voor de eens zo bekende Fotokring Geleen. Wanneer hij sprak, luisterden wij".
De statuten worden vervolgens aangenomen en als volgende actie wordt een commissie benoemd die zich moet gaan buigen over een huishoudelijk reglement. Tevens is er vanaf dit moment weer een mededelingenblad dat tot begin negentiger jaren met enige regelmaat zal verschijnen.

Begin jaren zestig is er een regelmatige leden- aanwas. Voor nieuwe, onervaren, leden worden speciale beginnerscursussen georganiseerd. Probleem is wel dat slechts een beperkt aantal leden echt actief is. Vaak is er bij activiteiten slechts belangstelling van minder dan 10 van de meer dan 30 leden. In 1961 wordt in Stein een Fotokring opgericht. Ook in deze Fotokring zijn DSM-ers actief en er ontstaat al snel een band. Men komt bij elkaar op bezoek en organiseert gezamenlijke activiteiten. Bovendien helpen leden van FK Stein, zoals Wien van der Weijden en Niek Franken, Theo Vromans bij zijn rayon-activiteiten. De laatste als lid van de regionale werkcommissie. Contact met de fotoclub uit Sittard die begin jaren zeventig ter ziele gaat, is er nauwelijks.

Hoewel de Fotokring Geleen ook af en toe in het Geleense exposeert (o.a. in de lunchroom van V&D in Geleen) treedt de club vooral naar buiten binnen de Fotobond. Men doet standaard mee aan de Bondsfoto en diawedstrijden en begin zestiger jaren wordt Theo Vromans bondsconsul voor Zuid- en Midden-Limburg. Dit houdt in dat hij op regionaal niveau activiteiten zal organiseren daarbij vaak geholpen door leden van de eigen Fotokring en die van het naburige Stein. Ook deelname aan de Adriaan Boer beker staat regelmatig op het programma maar het succes van 1954 wordt niet meer herhaald.

In de vijftiger en begin zestiger jaren zijn Fotokring leden regelmatig vertegenwoordigd op de door de Amsterdamse A.F.V. georganiseerde Kerstsalons, destijds de toonaangevende expositie van de Nederlandse Amateur-fotografen. Begin jaren zestig wordt de geselecteerde collectie tevens geëxposeerd in het Bonnefanten-museum in Maastricht. In de herfst van 1962 vond er in het Beambtencasino in Geleen, met de Fotokring Geleen als gastheer, een bijeenkomst plaats van Limburgse fotografen, die wilden insturen voor de 23e Kerstsalon.
De bondsfotowedstrijd is een door de B.N.A.F.V. georganiseerde fotowedstrijd waaraan clubs met een clubcollectie kunnen meedoen. De clubcollectie wordt als geheel beoordeeld al kunnen fotografen wel een individuele onderscheiding voor hun foto's verkrijgen in de vorm van een sticker.

In 1963 neemt Theo Vromans het roer weer over. Al met de eerdere benoeming van Leica fotograaf Uli Verstrijden tot bestuurder krijgt, volgens Vromans, de “betere fotografie” weer een plaats in het bestuur. Tevens wordt vanwege de toenemende passiviteit van een groot aantal leden besloten een avond in de maand te reserveren voor leden die fotowerk meenemen om te bespreken. De overige leden mogen weliswaar ook komen maar worden niet geacht aan de discussie deel te nemen. Het bezoek aan de vergaderingen is flink terug gelopen. Men heeft geen duidelijk beeld van de oorzaken en houdt een enquête onder de leden. 26 van de 33 leden doen mee maar zelfs de soms uitgebreide beantwoording van de vragen geeft geen uitsluitsel.
Wel blijkt dat veel fotografen lid zijn vanwege de leesmap met fotobladen en de toegang tot overige informatie. Dit verplicht hen echter niet fotowerk te laten zien of de clubavonden te bezoeken. Wim Arends stelt eigenhandig een lijst op met tientallen fotografische motieven die de leden moet inspireren foto's te maken. De Fotokring Geleen wil een fotoclub zijn en niet actieve leden zijn daarbij niet gewenst.

Aan het eind van de jaren zestig is het lot over de Limburgse mijnen geveld en Fotokring Geleen rest niet anders dan zich aan te passen aan de democratiseringsgolf. Dat gaat niet zonder horten en stoten en in 1967 ligt er alweer bijna een loodje. Maar een paar leden, onder leiding van (ik citeer wederom Theo Vromans) de aggressief-sympathieke voorzitter Frits Doornekamp, pakken de draad weer op. De fotokring wordt daarna “normaler”.
Leden uit alle rangen en standen van de samenleving melden zich vanaf dat moment aan. Hierdoor verdwijnt de hiërarchische, prestatie gerichte clubcultuur en de nieuwe leden volgen niet meer automatisch de adviezen van de gevestigde orde op. De fotografische hoogtepunten op landelijk niveau uit de jaren vijftig worden echter niet meer geëvenaard. In 1970 valt het doek voor het beambten casino in Geleen. Het gaat sluiten en fotokring Geleen moet op zoek naar een nieuw onderkomen. Dit wordt gevonden in het gebouw van de A.M.V.J.,Op de Vey 66, alwaar de Fotokring een ruimte in de kelder kan huren. In maart 1977 verlaat de Fotokring Geleen het AMVJ gebouw en de bijeenkomsten vinden daarna plaats in het dan net geopende Plenkhoes in Geleen zuid.

Maar de Fotokring overleeft dit alles en speelt zeker een opvallende rol binnen de provinciale Limburgse fotobond-structuur. Vaak zijn de voorzitters van de Fotokring kartrekker op provinciaal niveau geheel in de traditie van Theo Vromans. Ik noem Ton Coops, Jan Crutsen, Nol Kalmeijer en Peter van der Ham. Binnen de Fotokring worden in de jaren 60 en 70 ook vaker vrouwen actief, al blijven zij jammer genoeg altijd in de minderheid. Op fotografisch niveau heeft de nieuwe ledenaanwas een verbredend effect. Wim Arends, van de bekende zaak Tummers aan de Rijksweg in Geleen gaat op vakantie naar Portugal en Tunesië en maakt daar foto’s die hij op de clubavonden toont. Corry Meulenkamp en haar man Chef reizen, al dan niet vergezeld door andere fotografen, door Frankrijk. Ook van hun en van Ton Coops zijn foto’s op de expositie te zien. In de jaren 80 volgen de andere leden met hun tochten naar verre oorden en het lijkt alsof de foto’s beter worden gevonden als ze in Verweggistan gemaakt zijn. Het levert soms stevige discussies binnen de Fotokring op.

Foto: foto van Wim Arends

Daarnaast worden er fototochten naar België en Duitsland georganiseerd. Ook komt men op het idee om met medewerking van de Zweefvliegclub in Schinveld luchtfotografie te gaan bedrijven. Burgerlijke gehoorzaamheid leidt ertoe dat hiervoor netjes toestemming wordt gevraagd aan het Ministerie van Defensie die de aanvraag echter, logisch met de AFCENT in de buurt maar tot teleurstelling van de leden afwijst. In de jaren tachtig komt de kleurenfotografie sterk op en lijkt het oude ambachtelijk zwart-wit afdrukken te verdwijnen. Sommige leden vinden dat je ook je kleurenfoto’s zelf moet afdrukken en dat het “laten afdrukken” er toe leidt dat de foto’s geen eigen werk van de leden meer genoemd mag worden. Het blijkt allemaal een storm in een glas water en het is zeker geen nieuw onderwerp.

Techniek wordt steeds meer vervangen door timing (denk aan The Decisive Moment van Cartier-Bresson uit 1952) en zeggingskracht. Foto’s die op het netvlies gebrand worden maar ook vaak ellende weergeven; denk maar eens aan de foto uit 1972 van het naakte meisje dat een napalm bombardement in Vietnam ontvlucht. Nooit werd er echter zo vrijblijvend gefotografeerd als in de jaren tachtig.

In 1982 bestaat de Fotokring Geleen 50 jaar en ter gelegenheid hiervan wordt een Jubileum expositie georganiseerd in de hanenhof in Geleen. Belangrijke is echter dat het blad Focus ruimt aandacht aan het jubileum besteed middel een interview met voorzitter Ton Hoofs en maar liefs 6 pagina’s fotowerk van de leden. Een bliksem foto van het jonge lid Jacques van Eldert siert zelfs de voorpagina.

Foto: voorpagina Focus

Over de laatste 20 jaar wil ik verder kort zijn. De historie is nog vers en persoonlijke betrokkenheid weerhoudt het geven van een oordeel over de club. De vaste patronen, het inleveren van foto’s en het laten bespreken door externe deskundigen, blijken ijzersterk en blijven daardoor decennia lang onveranderd. Alleen over de puntentelling wordt zo nu en dan stevig gediscussieerd. Het levert de leden die e.e.a. initiëren niet echt voordelen op.
Nol Kalmeijer is in de jaren tachtig naast voorzitter van de Fotokring ook actief binnen wat inmiddels het Rayon Limburg van de Fotobond is gaan heten. Daarbij wordt hij ondersteund door zijn vrouw Jopie die veel administratie verricht. Door het al oude model van externe jurering en de contacten van Nol Kalmeijer binnen het Rayon krijgt Fotokring Geleen een groot aantal prominente (amateur) fotografen over de vloer als Karel van Straaten, Nol Pepermans en Greet Berhout. Al haalt de club wel regelmatig successen over het algemeen speelt zij kwalitatief een rol in de middenmoot.

Foto: foto van Theo Verjans

Veel van de actieve leden in 1985 zijn pas een paar jaar lid. De oude garde is op enkele uitzonderingen na vertrokken. Wel blijven twee leden tot op hoge leeftijd lid en de avonden bezoeken. Dit zijn Ko Hessels, die tevens erelid is en Jos Cremers. Beiden haken pas af als zijn ruim in de tachtig zijn. In 1987 vindt wederom een jubileum tentoonstelling plaats in de Hanenhof en de opening trekt onverwacht veel belangstelling, mede wellicht dankzij het feit dat deze werd verricht door de kersverse Geleen burgemeester Lurvink.

Foto: foto van Corry Meulenkamp

In 1988 stelt Theo Verjans zich verrassend kandidaat voor het voorzitterschap en omdat Nol Kalmeijer zijn handen vol heeft aan het Rayon wordt de bestuurswisseling een feit. Theo Verjans zal vooral de onderlinge band verstevigen binnen de fotokring. Hij kan het met iedereen goed vinden en heeft een hekel aan wrevel. Het nieuwe bestuur stelt begin jaren negentig voor de oude statuten uit 1960 en de verouderde reglementen te herzien, een actie die niet door iedereen wordt gesteund maar er wel door komt.  Nol Kalmeijer neemt in deze tijd zowel afscheid van het Rayonbestuur Limburg als van zijn actieve lidmaatschap van de Fotokring. De naam Kalmeijer verdwijnt echter niet van de ledenlijst om dat zijn vrouw Jopie net lid is geworden en dat gewoon blijft. Na de Jubileumexpositie van 1992 houdt Theo Verjans het voor gezien als voorzitter en volgt Peter van der Ham hem op. Wel zorgt Theo er nog even voor dat de Fotokring op de lijst van te subsidiëren instelling binnen de gemeente Geleen komt te staan. Omdat Peter van der Ham al snel een traditie in ere herstelt en voorzitter wordt van het Rayon Limburg van de Fotobond blijven de goede contacten met andere clubs bestaan. Hierdoor treedt er een grote diversiteit op in de externe jureringen als is er wel een vaste kern die regelmatig terug komt. Een prominente plaats neemt de Fotokring echter niet in. De fotografische kwaliteit is goed maar de onderling band en goede verstandhouding staan bovenaan. Echte conflicten zijn er niet meer.

Foto: foto Jopie Kalmeijer

In 1997 overlijdt erelid Ko Hessels wat aanleiding is om Theo Verjans deze titel te geven. De Fotokring kan immers niet zonder erelid. Als in december 2006 het bericht binnen komt dat Theo is overleden wordt er op dezelfde avond een brief van Jopie Kalmeijer voorgelezen, waarin zijn aangeeft met de actieve fotografie stopt en dus haar lidmaatschap wenst te beëindigen. Het besluit om haar tot erelid te benoemen is snel genomen. Zo blijft de naam Kalmeijer op de ledenlijst waarop hij sinds 1958 vrijwel ononderbroken heeft gestaan.

Het eerste decennium van de 21ste eeuw is wederom een tijdsbestek dat niet gekenmerkt wordt door grote landelijke successen maar wel geleid heeft tot een Fotokring Geleen die zijn 80-ste verjaardag viert met onder andere een expositie in Museum Het Domein in Sittard. En met 35 leden die allang niet meer alleen uit Geleen komen. Dit is een absoluut hoogtepunt sinds de viering van het 50-jarig bestaan.

Op 10 maart 2012 openden wij een expositie die niet alleen fotografische beleving en inspanning in de breedte toonde, maar ook een voor een fotoclub unieke uitvoering had. Toen we ruim 2 jaar geleden eens voorzichtig informeerden naar de mogelijkheid in dit museum te exposeren was er tot onze verbazing direct veel interesse en ging het eigenlijk alleen nog over de datum. Daarna is een proces op gang gekomen dat ons als Fotokring heeft uitgedaagd het eens anders te doen. Als katalysator van dit alles heeft Dolf Middelhoff een alles bepalende rol gespeeld. Hij heeft niet alleen de leden uitgedaagd creatief te zijn in presentatievormen maar hij heeft deze verschillende vormen weer tot een geheel weten te smeden. En juist niet door langs de lijn te staan maar zoals hij dat zelf zo mooi zegt “met de poten in de modder”.
Gedurende deze expositie werden er ook een drietal voordrachten gehouden door zeer interessante en uiteenlopende fotografen. Te beginnen met Gijs van Gent, een gedreven amateur-fotograaf uit de kringen van de Fotobond. Daarna de lokale kanjer Peter Schols, winnaar van de World Press Foto en vaak genomineerd bij de Zilveren Camera. Tenslotte eindigden we met John Lambrichts, een documentaire fotograaf en eveneens onderscheiden bij de Zilveren Camera maar zeer geprezen om zijn laatste project “Oeverlangen aan de Maas”.

Tenslotte nog een korte schets van de huidige Fotokring en de nabije toekomst. We willen u nu al allemaal uitnodigen voor ons 100-jarige jubileum. Hoewel moet worden vast gesteld dat dit voor een aantal van ons nog een hele dobber gaat worden. Maar in 2032 zijn we present in de Dobbelsteen, dan het cultuurcentrum van Sittard-Geleen. Hopelijk zijn we in 2032 met al onze 50 leden vertegenwoordigd en kunnen we u onze multimediale driedimensionale digitale laser fotoshow tonen. Een droom, misschien, maar een mens moet nu eenmaal dromen om iets te bereiken. Vast staat dat de recente Jubileumexpositie de band tussen de leden heeft verstevigd en dat we gezamenlijk de smaak te pakken hebben. De ambitie groeit om meer en intensiever ons werk te laten zien in allerlei vormen. Nieuwe leden kunnen we op dit moment helaas nog niet aannemen maar we zoeken naar mogelijkheden met de andere Fotoclubs in de regio fotografisch geïnteresseerden een platform te bieden elkaar te ontmoeten.

                                                           Peter van der Ham