 |
JopieKalmeijer (erelid) |
| |
Hoe
lang ik al lid ben van de Fotokring Geleen kan ik niet precies zeggen.
Vanaf 1968 ben ik erg betrokken geweest bij de Fotokring, omdat mijn
man toen al lid was. Later is hij voorzitter geworden en ook een tijdje
secretaris geweest. En omdat nieuwe leden altijd bij ons thuis kwamen
om ‘kennis te maken’ en iets meer over de fotokring te
horen kregen, kende ik natuurlijk iedereen.
Echt lid van de Fotokring Geleen ben ik sinds 1990.
Omdat ik er al gauw genoeg van kreeg om altijd maar te wachten als mijn
man ging fotograferen – de camera’s kregen steeds meer
mogelijkheden, dus werden er lenzen gewisseld die ik dan weer moest
vasthouden – ben ik tot de conclusie gekomen, dat het beter zou
zijn als ik ook eens een camera vast zou houden en gebruiken. In het
begin was dat een kleine Minox, dus recht-toe-recht-aan kiekjes maken.
Ik begon het leuk te vinden en na een Olympus heb ik nu een Canon EOS
50E met verschillende lenzen.
Alles is leuk om te fotograferen, alleen portretten vind ik erg
moeilijk, dat poseren van je modellen, ik weet niet hoe ik ze neer moet
zetten of moet laten kijken. Toevallig een portret maken van de
kleinkinderen, dat is fun.
Ook vind ik ‘tabletop’ heerlijk om te doen. Maar mijn echte
interesse, dat is Zwitserland, waar we ieder jaar komen en de
landschappen, de bergen, de luchten; ieder jaar hetzelfde, maar toch
weer anders.
De Fotokring is mij zo vertrouwd en ik vind het fijn om de sociale
contacten bij te houden en om over fotografie te praten. Al moet ik
eerlijk zeggen, dat digitale fotografie, waar sommige leden zo goed in
zijn en prachtige opnamen van laten zien, mij niet zoveel zegt. Dat
komt natuurlijk omdat ik geen computer heb en geen mogelijkheid om dat
te toetsen. Maar ik vind het van anderen prachtig en pixels en weet ik
wat nog meer, zeggen mij niets.
Familie en vrienden vinden alles prachtig wat ze zien, maar onze
kinderen zijn nogal kritisch. Exposeren is ook leuk, maar als je je
foto’s hebt opgehangen in een zaak die failliet gaat en zonder
commentaar de deur sluit, zeg dan maar dag met het handje.
Ik heb wel eens les gehad, maar omdat mijn man leraar fotografie op de
Volksuniversiteit is geweest, heb ik de les in huis. Dat is best een
voordeel. Of ik door de fotografie anders ben gaan kijken? Ja, toch
wel. Het lijkt soms wel of je door een lens kijkt en gaat
‘kaderen’. Veel meer dan wat ik nu doe, zal ik niet gaan
doen, het is gewoon plezier en meer hoeft ook niet, mijn leeftijd gaat
meespelen.
Er zouden meer fotografen lid moeten worden van de Fotokring; je kunt
altijd nog wat bijleren en samen foto’s bekijken en kritiek
ontvangen (en geven) is heel leuk.
Januari 2005: . . . Intussen heb ik een digitale camera gekocht, alle
vooroordelen zijn dus verdwenen en je moet toch ook een beetje met de
tijd meegaan.
Al is het best wennen, vooral ook het gepruts met de computer daarna.
Maar we doen ons best !! |
|
